ARCHIWUM SEZONU 2022
Mare Polonorum club meeting 2023
- Szczegóły
W sobotnie południe 18 lutego członkowie Towarzystwa Żeglarskiego Mare Polonorum odbyli, kończące kolejną 3-letnią kadencje zarządu klubu, zebranie sprawozdawczo-wyborcze. Zebranie z należytą dziennikarską starannością prowadził wybrany przez ogół kolega Robert Borzyszkowski. Członkowie ustępującego zarządu przedstawili szczegółowe rozliczenie wykorzystania środków finansowych klubu (dostarczone uprzednio członkom stowarzyszenia w formie papierowej), spis składników majątkowych klubu ze stanem na koniec 2022 roku oraz informacje na temat zrealizowanych działań. Walne Zgromadzenie Członków Klubu udzieliło ustępującemu zarządowi absolutorium oraz dokonało wyboru zarządu klubu na kolejną kadencję w składzie:
- członek zarządu tzw. „piąte koło” - Romuald Jaskólski
- skarbnik „starszy nad monetą” - Maciej Kawczyński
- sekretarz „miłujący słowo” - Mariusz Kawczyński
- v-ce komandor - Krzysztof Paczkowski
- komandor - Piotr Zielinski
Bardzo dziękujemy za merytoryczną i sympatyczną dyskusje w części zebrania tzw. ”wolnych wnioskach” – wszystkie postulaty zostały skrzętnie zaprotokółowane przez sekretarza zebrania Krzysztofa Juniora Paczkowskiego, a nowo wybrany zarząd rozpoczął ich analizę i realizację. Do zobaczenia na pokładach naszych jachtów...
Foto…[TUTAJ]
Stanica Mare Polonorum pozostawiona jesiennej przyrodzie
- Szczegóły
Dziwne zjawisko miało miejsce podczas tegorocznego slipowania łodzi – znaczna część członków klubu tradycyjnie pospała dłużej stawiając się w bosmanacie trochę „too late”, jednak dziwnym zrządzeniem losu zakończenie pracy dźwigu nastąpiło wcześniej niż zakładaliśmy. Przyglądając się sprawie doszliśmy do wniosku, że to prawdopodobnie wynik dużego zaangażowania i rosnących umiejętności naszych młodszych klubowiczów Marcina, Mikołaja, Maćka oraz najmłodszego Maksa, którzy tak naprawdę większość pracy związanej z ogarnięciem wózków, pracą na dinghy i pasami do podnoszenia łodzi wykonali sami.
Roczniki w przedziale „40+” do „80-tych” metodycznie zgodnie z ustaleniami planu konwojowały pomost w drodze do kruszwickich rybaków oraz slipowały i przygotowały go ku zimie, no i odpoczywały chwilami nie wytrzymując narzuconego tempa prac.
Spostrzeżenia z wykonanej żeglarskiej roboty szczegółowo omówiono późnym popołudniem wyciągając nie tylko właściwe wnioski. Jednak wiemy, że nasz klub składa się w większości z upartych charakterów, a jego działanie jest wypadkową różnorodnego spojrzenia członków.
Wynikiem - co by nie rzec - tego żeglarskiego święta powstała „Checklista” dla poprawy jakości w kolejnych latach, którą załączamy do artykułu oraz umieszczamy w zakładce dla członków. Jednocześnie miło nam poinformować, że nadwyżki finansowe ze zrzutki zostaną przekazane w formie darowizny na konto klubu.
Foto…[TUTAJ]
Cisza w eterze
- Szczegóły
Letnia cisza w eterze na stronie Mare Polonorum to znak aktywnego żeglarskiego sezonu, który na Gople był pomimo wszystko wyśmienicie kąpielowy. Mare Polonorum Cat dotarł nawet do plaży w Racicach, gdzie spędziliśmy weekend w iście karaibskim stylu.
Nie zaliczamy do przepływanych sezonów bez morskiej włóczęgi - szczególnie po pięknych wodach Mediteraanen Sea.
Marcin, Maciej, Mikołaj i Julia w sierpniu stanęli na burcie Pogorii w Loano. Żeglowali do portów Korsyki (Calvi), Włoch (Portovenere, Genua). Na pokładzie Pogorii poznawali zwyczaje żeglarskie, przeszli chrzest morski, ćwiczyli prace na rejach, doświadczyli siły sztormu 12 Bf przy podejściu do Portofino.
Starsi klubowicze spędzali ten sezon leniwie na pokładach katamaranów podczas majowego rejsu na Kornatach wykorzystując godziny armatorskie na katamaranie Bali 4.0 oraz rejsu wrześniowego po archipelagu Maddalena na Sardynii (katamaran Lagoon 42) realizując trasę z portu Olbia.
W październiku w pośpiesznie zorganizowanym rejsie klubowym dotarliśmy do portu położonego kilka kabli przed Żabim Skokiem.
Donieść musimy również, że sy Bajerek nie zważając na nic wychodził z portu Mare Polonorum chyba codziennie, a Bronek rzadko rozstawał się ze swym aparatem - fotograficznym oczywiście…
Foto... [TUTAJ]
Po raz drugi we wrześniu...
- Szczegóły
Znowu starsi, ale znowu dojrzalsi i jeszcze bardziej przystojni, wypłynęliśmy i to nowym szlakiem: Śniardwy… prawie jesienią. Start w Rynie z Bocianiego Gniazda – sporej mariny, w której trudno sobie wyobrazić szczyt sezonu. Zbiórka we wtorek i po środowym śniadaniu, keja za plecami. Rzut oka na Mikołajki, krótko Popielno i cumujemy w Okartowie – przemiłej „marince” w klimacie PRL bis. Stąd dzięki uprzejmości lokalnego gospodarza, który mógłby stanowić sporą konkurencję dla Ubera czy Bolta - jego busem podjechaliśmy na obiad do Orzysza.
W samym Okartowie poznaliśmy ekipy z szacunkiem i respektem dla wybuchowej mieszanki wiatru i wody. W sobotę powrót i to nie lekki, praktycznie „pod trzciny” samego Rynu, żeby w niedzielę wyjechać do domów, które to spora część załogi postanowiła zobaczyć już wcześniej, no ale, tak: wszyscy wiedzieliśmy, że nie wypływamy w maju czy czerwcu. Ta edycja - to kolejna lekcja: wiemy, co jest najczęstszą przyczyną ulatniania się gazu z butli, poznaliśmy tajniki webasto, wiemy, kto jest mistrzem gry w kości. To był dobry czas, bo znowu spędzony razem.
Foto…[TUTAJ]
Załoga MP
Sprawozdanie z rejsu statkiem żaglowym „Pogoria”
- Szczegóły
Dnia 12 sierpnia wyjechaliśmy z Bydgoszczy autokarem, miejscem docelowym było Loano we Włoszech prowincja Savona, do którego dotarliśmy następnego dnia. Razem ze mną jechali Maciej, Marcin i Mikołaj z naszego klubu „Mare Polonorum” oraz mnóstwo osób których nie znaliśmy. Osobami odpowiedzialnymi za rejs byli pani kapitan Katarzyna Domańska oraz pan kapitan Maciej Leśny.
Dzień I
Tego dnia ok. 9:30 wyruszyliśmy w naszą podróż na rejs. Spędziliśmy ponad 25 godzin w autokarze. Trasa przebiegała przez Polskę i Niemcy.
Dzień II
Dotarliśmy do portu w Loano o godzinie 10:00. Kiedy już wszystko rozpakowaliśmy i zostaliśmy przydzieleni do wacht i oficerów mieliśmy czas dla siebie. Czas ten wykorzystaliśmy na zwiedzanie Loano.
Dzień III
Pobudka o 7 rano. Zjedliśmy śniadanie, uszykowaliśmy się i o 8:00 wszyscy zjawiliśmy się na pokładzie. Każdego dnia rejsu o tej godzinie jest wciągana bandera, a także są wybijane szklanki, czyli podwójne uderzenia w dzwon okrętowy. Pierwsze zajęcia na pokładzie to zapoznanie się ze statkiem, kurs bezpieczeństwa na statku, a także szkolenie jak pracować na rejach. Praktyczne ćwiczenia jak pracować na rejach były bardzo fajne i już nie mogliśmy się doczekać kiedy wypłyniemy.
Dzień IV
W ten dzień wypłynęliśmy w Morze Śródziemne. Kierunkiem dzisiejszej przygody było miasto położone na Korsyce, czyli już we Francji – Calvi. Popołudnie minęło nam miło i przyjemnie. Załoga pełniła swoje wachty. Zawitał nas przepiękny zachód słońca, gdy płynęliśmy. Około godziny 20 zaskoczyła nas burza, która była spokojna. Jedynie błyskało i grzmiało. Po całym dniu i nocy spędzonej na morzu dotarliśmy do Calvi.
Czytaj więcej: Sprawozdanie z rejsu statkiem żaglowym „Pogoria”
Póki żagle białe nad naszym pokładem, damy radę…
- Szczegóły
I jak co roku – niektórzy już od ponad pół wieku z okładem, z tą samą niesłabnącą nadzieją w sercach i prawie dziecięcą radością w oczach rozpoczęliśmy kolejny sezon żeglarski. W myśl zasad – kto się nie rozwija, ten się cofa, a jak uciekać, to tylko do przodu – nasza duma - katamaran/baza – zyskał autonomię dzięki Maćkowi i Mariuszowi, którzy uzbroili go w ster. Urządzenie przeszło chrzest bojowy na trasie z miejsca zimowania do naszej przystani i tylko uczestnicy tej wyprawy wiedzą, że do wzoru siła razy ramię trzeba dodać jeszcze cierpliwość oraz cierpliwość i… cierpliwość.
Korzystając ze słonecznej aury, z dużą dozą dostojeństwa wymieniliśmy powitania z kruszwiczanami kibicującymi nam z mostu; z załogą kruszwickiego WOPR – przyzwyczajoną do naszej obecności nieustającej na akwenie, no i z wioślarzami – z którymi łączy nas miłość do wody, choć sposoby jej wykorzystania nie do końca idą z sobą w parze.
Podczas gdy jedna załoga oddawała swoje umiejętności i czas misji na katamaranie, druga załoga – pod dowództwem komandora - wodowała jachty. Oprócz doświadczonych zejmanów, którzy nie jeden jacht na kilu posadzili, tradycyjnie nie zabrakło młodych adeptów sztuki żeglarskiej. Uwijając się z pasami, linami, bosakami i odbijaczami, ekipa pod dowództwem Mirka udowadniała, że żeglarstwo jeszcze długo nie skończy jako jedna z wielu aplikacji wepchniętych pod dotykowy ekran. Choć po zimie - co ponoć niemożliwe – niektóre wanty się rozwlokły, a inne skurczyły, ostatecznie siłą rozsądku i woli udało się przygotować armadę do kolejnego sezonu. Nie bylibyśmy sobą, gdyby tak wyczerpujące działania nie miały oparcia w mocy jadłospisu. Walcząc z wiatrem, słońcem i samymi sobą, rokoszowaliśmy się skibkami chleba ze smalcem - dziełem kulinarnym Doroty i ogórkami kiszonymi – przygotowanymi z sercem i kunsztem przez mamę Maćka i Mariusza. Grill pod batutą Marcina też wypadł koncertowo, a zwieńczeniem tych rozkoszy była drożdżówka… właściwie drożdżówa, która wyrosła pod czujnym okiem Iwony. I dzięki mocy jadłospisu sobotę uznać można za dzień, który nie mógł udać się lepiej.
Jak każe tradycja, oficjalne rozpoczęcie sezonu musi nastąpić w niedzielę. I nie inaczej było w tym roku. Banderę, przy miarowych uderzeniach dzwonu targanego przez Wojtka, pod gafel wciągną Krzysztof – lider Pakateamu. Tym samym wyruszyliśmy w kolejny etap naszej życiowej przygody, by przez kolejnych kilka miesięcy dzielić radości na wodach Mare Polonorum. Bo póki żagle białe...
Foto...[TUTAJ]
„Żeglarstwo nie polega tylko na pływaniu”
- Szczegóły
„Żeglarstwo nie polega tylko na pływaniu” – starszemu pokoleniu żeglarzy to powiedzenie kojarzy się nieodłącznie z długimi godzinami spędzonymi na szlifowaniu ręczną wersją szlifierki (klocek drewniany+kawałek papieru ściernego) klubowego sprzętu. No, ale każdy medytuje jak lubi. Korzystając z wielowiekowej tradycji – w kupie siła, w kupie… siła, po raz kolejny (i nie ostatni) postawiliśmy na czyn.
Silna ekipa pod wezwaniem bladym świtem (no prawie świtem) rozpoczęła w sobotę 19 marca 2022 roku przygotowania do kolejnego sezonu nawigacyjnego – już siódmego w historii naszego stowarzyszenia.
Po ponad trzech latach bezlitosnego deptania, przyszła pora na odnowienie pokładu klubowego katamarana, pełniącego rolę bazy wypadowej bractwa Mare Polonorum.
Poszło na ostro. Używając maszyn prostych (to ulubiony rodzaj uzbrojenia naszego komandora) wyszczotkowaliśmy szczotkami drucianymi pokład, obokpokład, podpokład i kawałek nadpokładu też. Szczotkowali młodzi (podziękowania dla Mirka za przybycie z doborowym oddziałem nastolatków, którzy przez kilka godzin udowadniali, że dzisiejsza młodzież to nie tylko pokolenie zagapione w smartfony), szczotkowali trochę starsi, szczotkowali też starzy – w pozycji raczej czołobitnej, bo wraz z wiekiem praca coraz częściej potrafi rzucić na kolana (o dziwo nawet naszego komandora).
Ale jak wiadomo „Retmaniacy” nie jedzą miodu. „Retmaniacy” żują pszczoły. Więc po rozgrzewce na druciakach dopieściliśmy wygłaskane drewienka impregnatem, wcierając go małymi, większymi i innymi dostępnymi pędzelkami w każdy centymetr pokładu.
Był to dopiero pierwszy etap prac przy katamaranie, ale przyznać trzeba, że pierwsza runda przebiegła sprawnie, a to dzięki konceptualnej wizji nadzorczej Maćka (No ma dryg! Mógłby pracować w logistyce, albo utrzymaniu ruchu?)
Osobne słowa uznania dla niezawodnej, niezastąpionej, nie... (ile by nie napisać, to po prostu naszej) Iwonie. Zmagania szczotkarsko-pędzlarskie zakończyły się biesiadą na odwróconej dnem do góry łódce rybackiej. Świeżutka – jeszcze cieplutka – drożdżówka podparta herbatą z imbirem i miodem… Niech żałują ci, którzy nie mogli przybyć z różnych powodów, nawet, jeśli czują się usprawiedliwieni...
Foto...[TUTAJ]
